Monday, January 21, 2019

اعلامیه سازمان راه کارگر درباره طراحی مجدد یک سناریوی سوخته


      
  اعلامیه سازمان راه کارگر درباره طراحی مجدد یک سناریوی سوخته

سرانجام نهادهای امنیتی رژیم استبداد و استثمار، طاقت شان به سر رسید و از تلویزیون دولتی ویدیویی بیست دقیقه ای از به اصطلاح اعترافات برخی فعالین کارگری و چپ پخش کردند. این رژیم که از افشاگریهای جسورانه اسماعیل بخشی، سپیده قلیان، عسل محمدی بعد از "آزادی" از زندان، و نیز موج روشنگری و شهادت بسیاری از زنداینان سیاسی از زندان و زندانیان  سابق در هفته های اخیر به تنگ آمده بود، تصمیم گرفت سناریوی نخ نما و سوخته دهه های ۶۰ و ۷۰ را بار دیگر روی آنتن صدا و سیمای شکنجه گران ببرد و  اعترافات گزینشی را که با شکنجه های جسمی یا روحی ضبط کرده بودند، پخش نماید.
 نوار ویدیویی پخش شده ، صحنه سازی ها و بازی های ناهنجار و تهیه پرونده های مصنوعی و سناریو های از پیش ساخته شده و گزینشی است و  قصد دارند که اسماعیل بخشی و علی نجاتی را نه کارگرانی که از حقوق پایمال شده خود و همکارانشان دفاع میکنند و سپیده قلیان و عسل محمدی، نه خبرنگار و آگاه به مسایل اجتمایی  بلکه کمونیست و مخالف رژیم ،قلمداد کنند . اعتراضات کارگری و مردمی شوش و اهواز صرفا دریافت چند ماه حقوق معوقه نبوده بلکه دگرگونی کل سیستم حاکم بر کارخانه و کسب حقوق پایمال شده شان و اداره شورایی کارخانه و قطع حمایت ارگان های سرکوبگر از صاحبان جدید کارخانه بوده است . کارگرانی که فریاد میزنند: "نان، کار، آزادی، اداره شورایی" طبیعی است که دغدغه هایی فراتر از مطالبات صنفی دارند.  بسیاری از مطالب گفته شده در ویدیوی اعترافات اجباری بویژه در ارتباط با رابطه آنها با فعالین و احزاب خارج کشور به گفته خود اسماعیل بخشی و سپیده قلیان، تحت فشارهای فراوان بازجویان بیان شده و ذره ای حقیقت ندارد.
انبوه فعالین کارگری و اجتماعی ایران برای بیان خواستهای کارگران و زحمتکشان ایران نیازی به ارشاد و خط گیری از نیروهای برانداز خارج کشور ندارند. پرسش کلیدی این است که هدف وزارت اطلاعات دولت "امید و اعتدال" و صدا و سیمای "اصولگرایان" از تکرار سناریوی نخ نما شده دهه های قبل نظیر: برنامه های "هویت" و "سراب" چیست؟
آنها میدانند وقتی یک زندانی بعد از آزادی، سخن از شکنجه و فشارهای جسمی یا روحی فراوان میکند، طبیعی است پیشاپیش هر نوع اعتراف را تکذیب یا ناشی از این فشارهای جهنمی خواهد دانست. یعنی وقتی طبل رسوایی این نوع اعتراف گیریها به صدا درآمده است و دیگر نمیتواند نه تنها فعالین جنبشهای اجتمایی گوناگون را بترساند بلکه قادر نیست اکثریت مردمان ایران و جهان را نیز فریب دهد، پس فایده تکرار آن چیست؟ پاسخ تنها میتواند دو چیز باشد: نخست اینکه هدف ویدیوهایی از این دست، قانع کردن و توجیه پایه توده ای اندک رژیم است که ممکن است برایشان شدت عمل رژیم در قبال کارگرانی که ماهها حقوق نگرفته اند، قابل درک و هضم نباشد. لذا باید به آ نها فهمانده شود که دستگیری و شکنجه این فعالین کارگری و اجتماعی، نه به خاطر مطالبات برحق شان بلکه به دلایل امنیتی از جمله ارتباط این فعالین با گروههای اپوزیسیون برانداز بویژه کمونیستها- است که صورت میگیرد و این امکان ندارد جز از طریق گرفتن اعترافات ساختگی از برخی از این فعالین. دوم اینکه این رژیم هنوز به کارآیی سرکوب و ایجاد رعب و هراس از طریق حبس و شکنجه و ترور باور دارد و اگر هم نداشته باشد چاره ای جز این نمی بیند. رژیم اسلامی سرمایه داری در برابر چشمان خود و در بطن بحران های عظیم سیاسی اجتماعی و اقتصادی شاهد رشد روزافزون مبارزات کارگران و زحمتکشان و اعتصابات منطقه ای و یا سراسری است و به روشنی گردش به چپ را در این جنبشها مشاهده میکند، از اینرو نوک تیز پیکان حمله خود را متوجه کمونیستها کرده است، چون بروشنی از توان سازماندهی و روشنگری آنها در اردوی کار و رنج آگاه است. "طراحی سوخته" رژیم، جز این هدفی نداشته است. هدفی که باید در نطفه خفه شود و خواهد شد! ما ضمن محکوم کردن دستگیری مجدد اسماعیل بخشی و سپیده قلیان ، خواهان آزادی فوری آنها و همه کارگران بازداشتی و زندانیان سیاسی هستیم.

سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه داری جمهوری اسلامی
زنده باد ازادی ، زنده باد سوسیالیسم
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
۳۰ دیماه ۱۳۹۷  

No comments:

Post a Comment