Thursday, April 30, 2020
Wednesday, April 29, 2020
Tuesday, April 28, 2020
سازمان راه کارگر: به مناسبت اول ماه مه روز جهانی کارگر
سازمان راه کارگر : گرامی باد اول ماه
مه، روز همبستگی جهانی طبقه کارگر
امسال در
شرایطی به استقبال اول ماه مه، این یادآورهمبستگی و قدرت طبقه کارگر و ادای احترام
به جان باختگان شیکا گو در سال 1886، میرویم که بی تردید باید با زبان شاملوی عزیز
بگوئیم " روزگار غریبیست نازنین!" ؛ حمله ویروس کرونا به پنج قاره ، به
یک ضربت، پرده ساتر سرمایه داری را به کناری زد و نشان داد که " شاهزاده
برهنه است !" معلوم شد که حتی در پیشرفته ترین کشورهای سرمایه داری، که
لافزنان و ایدئولوگهای طرفدارنظام سرمایه داری آنها را به مثابه "حد بالای ممکن
تمدن و پایان تاریخ" عرضه میکردند، تخت بیمارستان و امکانات نجات جان بیماران
مبتلاء، به حد کافی وجود ندارد، آشکار شد که سیاستهای ریاضت اقتصادی در زمینه
بهداشت، و نیز بیمه اجتماعی همگانی، آنچنان ضرباتی وارد کرده است که دولتهای تا
دندان مسلح سرمایه داری، که قادرند درعرض یک هفته به دورترین گوشه های کره زمین
لشکرکشی کنند، افغانسان و عراق و لیبی و سوریه و یمن ... را به خاک و خون بکشانند، عاجز از حفاظت از جان و سلامتی
شهروندان خود هستند! در آمریکا ، این کعبه آمال همه سرمایه داران خرد و کلان، مردم
بی بضاعت، گروه گروه به گورستان دسته جمعی سپرده شدند ، نابرابری باورنکردنی ای که
در دسترسی به ابتدائی ترین امکانات پزشکی در این کشوروجود دارد به ناگهان خود را
نشان داد ، آنچنان که مبلغان و حقوق بگیران تبایغاتچی مدافع این سیستم بکلی از صدا افتاده اند ! اما این محدود به این
کشور نشده بلکه در همه جا، با استثنائاتی که اثبات قاعده هستند، از اروپا تا آسیا،
از آمریکای لاتین تا آفریقا ما با همان صحنه های هراس و بیچاره گی، ترس و اضطراب
از ابتلاء و مرگ روبرو شدیم. در همه جا یک درصدیها به سرعت از بهترین امکانات
برخوردار شدند و اکثریت قاطع شهروندان در ترس و نگرانی به حال خود رها شدند. تراکم
ثروت در یکسو، تراکم نداری، کمبود نسبی و فقر در سوی دیگر، این قانون سرمایه داری
با شدت هرچه تمامتر خود را به جهانیان یادآوری کرد.
با اعلام قرنطینه،
چرخهای اقتصاد از کار افتاد! کجا هستند کسانی که درباره تولید بدون کار انسانی، کارخانه بدون کارگر، آدم
ماشینی به جای کارگر و کارمند و... داد سخن میدادند و با طبقه کارگر "خداحافظی"
کرده بودند؟!
ویروس کرونا همچون نتیجه یک اعتصاب عمومی، تولید
و خدمات را یه یک ضربت خواباند! نقش کار و زحمت در چرخش اقتصاد به یکباره خود را
بار دیگر نشان داد و طرفداران نظام " سرمایه داری پسا تولید صنعتی" را
به وحشت انداخت! همه به خود گفتند که اگر به جای حمله ویروسی یک اعتصاب عمومی
سازمان یافته و هدفمند بر پا شود آنوقت تکلیف سرمایه داران چه خواهد بود ؟! پشت
حمله ویروس کرونا ، شبح مبارزه طبقاتی به پرواز درآمد. اما پیش از آن نیز ما با
نمایش قدرت تولیدکنندگان روبرو شده بودیم. در سالی که گذشت از شیلی ، اکوادور،
آرژانتین تا لبنان، عراق، سودان، الجزایر و ایران، کارگران، جوانان بی آینده ،
بازنشستگان، معلمان و دانشجویان به خیابانها آمدند، تظاهرات کردند و دست به اعتصاب
زدند! در همه جا سرمایه داری جهانی نئولیبرال زیر شلاق انتقاد قرار گرفت و همبستگی
کم نظیری میان معترضان کشورهای مختلف خود را نشان داد که یک نمونه درخشان آن اعلام
همبستگی کارگران، حقوق بگیران و دانشجویان ایرانی با دیگر کشورها بود. امری که
بازتاب وسیعی در بخش سازمان یافته جنبش کارگری جهانی پیدا کرد.
اما باید خاطر
نشان شد که بحران تولید تنها نتیجه اپیدمی جاری نیست. پیش از آن، علائم بحران در
حال نضج به وضوح خود را نشان داده بود؛ بخش خودروسازی، این موتوراصلی صادرات در
آلمان، فرانسه و ژاپن، در سه ماهه پایانی سال میلادی 2019 سقوط بیسابقه ای کرده
بود. در چین و آمریکا نیز کندی و کاهش تولید صنعتی، پیش از کرونا و به نقد نشانه
های نگران کننده ای از خود نشان داده بود. حبابهای مالی یکی پس از دیگری منفجر
میشدند و بانک فدرال آمریکا تنها در سپتامبر گذشته، صدها میلیارد دلار به بازار
مالی و بانکها تزریق کرده بود. امری که از سال 2007 بدینسوی بیسابقه بود. با پایان
قطعی و بی بازگشت موج بلند رونقِ "دهه های طلائی" پس از نابودی بیسابقه
دستگاه تولیدی جنگ دوم جهاتی ورونق بازسازی آن، سیکل رونق – بحران سرمایه داری به
روال عادی و طبیعی خود بازگشته و واقعیت بروزاضافه تولید علیرغم تمام تمهیدات
سازماندهی شبکه ای و "تولید بموقع" هر چند گاه خود را به یاد
اقتصاددانان می آورد. ویروس کرونا به یک ضربت این بحران را به جلو انداخت و به آن
ابعادی گسترده تر داد.
در ایرانی که با
وجود خشونت حداکثری در سرکوب جنبش قهرمانانه کارگران و تهیدستان شهر و روستا در
آبان و فاجعه زدن هواپیمای اوکرائینی، نشانه های نارضایتی عمومی و گسترده از
جمهوری اسلامی در همه جا دیده میشود و مردم دیگر نمیخواهند به شیوه سابق زندگی
کنند، بحران کرونا یک باردیگر بی لیاقتی، بی کفایتی ودر همان حال بی اعتنائی مطلق
حاکمیت نسبت به سرنوشت مردم ایران را نشان داد. تعیین حداقل حقوقی که هیچ رابطه ای
با واقعیت نیازهای حداقل زندگی خانوارهای کارگران ندارد و آنان را محکوم به زندگی
در مرز گرسنگی میکند، آخرین نمونه از تصمیمات فاجعه بار و ضد مردمی – ضد کارگری
دولت جمهوری اسلامی هست. حکومتی که به یک چشم بهم زدن دویست میلیون دلار برای
تطمیع چند هزارحقوق بگیر مسلح قشون
حشدالشعبی و سپاه قدس، پس از کشته شدن قاسم سلیمانی، فراهم میکند، اما یازده روز
طول میکشد تا ولایت فقیه اش با هزینه کردن یک میلیارد دلار برای هشتاد میلیون
ایرانی در مقابله با ویروس موافقت کند! اقدامی که در حد "موافقت صوری"
باقی خواهد ماند و اکثریت تهیدستان شهر و روستا از آن نصیبی نخواهند برد.
در سالی که
گذشت جنبش سراسری مطالباتی کارگران همچنان ادامه پیدا کرده و خواسته های کار، نان،
مسکن و آزادی انعکاس قابل توجهی پیدا کرد. به جرئت میتوان گفت که ما با افزایش
قابل توجه آگاهی طبقاتی در سطح توده کارگران ایران روبروهستیم که اوج آنها در طرح
مدیریت، کنترل کارگری و حتی اداره شورائی، در مقبل مدیریت بی کفایت دولتی یا خصوصی
سازیها در چند جا بود. نسل جوانی که در سازماندهی بیش از هزار و هفتصد اعتراض و
اعتصاب در سال گذشته شرکت داشته است، در کشوری که در آن اعتصاب و تشکل مستقل ممنوع
است، با گامهای بلند به پیش میرود و در این میان همگرائی و همبستگی میان بخشهای
مختلف کارگران و حقوق دبگیران مختلف: کارگران صنعتی، معلمین، پرستاران، بازنشسته
گان و نیز دانشجویان ... رشد قابل توجهی داشته است. کارگران و حقوق بگیران دیگر در
سراسر کشور بمثابه یک نیروی بزرگ و غیر قابل چشم پوشی به میدان آمده اند و این
حضور تداومی بی نظیر داشته است. همه بخشهای اپوزیسیون راست و طرفدار سرمایه داری، پس
از سالها تبلیغ ایدئولوژیک درباره " نقش تعیین کننده طبقه متوسط" ،
یکباره قدرت کارگران و زحمتکشان را کشف کرده و به آنها گوشه چشم نشان میدهند!! همه
در تلاشند که از جنبش اعتراضی – اعتصابی آنان بعنوان سگوی پرش بسوی قدرت استفاده
کنند! حتی سلطنت طلبانی که در نیم قرن حکومت خاندان پهلوی، درست مثل جمهوری اسلامی
، از امضای مقاوله نامه های 98 و 78 سازمان جهانی کار درباره حق اعتصاب و تشکل
مستقل کارگران سرباز زده بودند. اما رشد جنبش و گسترش خواسته های عدالتخواهانه،
حضور فعالان آگاه و نیز فعالان سوسیالیست و کمونیست در این جنبش به ما اجازه میدهد
که نسبت به رشد و تقویت آلترناتیو سوسیالیستی بیش از پیش خوش بین و امیدوار باشیم.
تشکیل سریع کمیته های همیاری و امداد مردمی، بی اعتنائی به کمیته های " امداد
امام"، از جانب کارگران و تهیدستان ساکن مناطق محل سکونت آنها در جریان
مقابله با ویروس کرونا، یادآورتشکلهای مردمی، درسهای انقلاب شکست خورده ضد سلطنتی
و تداوم آن در حافظه مبارزاتی آنهاست. بار دیگر نشان داده شد که آلترناتیو شورائی
نه یک رویا بلکه بخشی از واقعیت و امکانات مبارزه طبقاتی در ایران است. شرکت فعال
در مبارزات مطالباتی کارگران و حقوق بگیران دیگر، کمک فعال به ایجاد انواع تشکلات
مستقل ، طرح خواسته های سیاسی در آنها و تلاش برای ایجاد همبستگی میان بخشهای
مختلف آن وظیفه مبرم فعالان آگاه کارگری – سوسیالیستی است .
بزرگداشت اول ماه مه، مانند همیشه، زمان یادآوری
همبستگی جهانی کارگران همه کشورها و نشان دادن قدرت عظیم آنهاست، علیرغم اینکه
امسال، در شرایطی استثنائی، امکان برگزاری تجمعات بزرگ کارگری وجود ندارد ، باید
یکباردیگر با ابتکارات متنوع و صدور تراکت و اعلامیه ، این روزهمبستگی جهانی
کارگران را گرامی داریم ، یادآوری کنیم که کارگران قادرند که سرنوشت خود را در
دستان خود بگیرند، یادآور شویم که رهائی کارگران و زحمتکشان تنها به دست خود آنها
صورت میگیرد ، خاطرنشان کنیم که در نبرد اردوگاه کار و سرمایه، این تنها و تنها
سازماندهی وایجاد تشکلات مستقل همه اقشار گوناگون کارگران و زحمتکشان است که راه
رهائی را هموار و ممکن میکند، با صدای بلند بگوئیم که سرنگونی جمهوری اسلامی و
موفقیت انقلاب اجتماعی، تنها با حرکت به سوی سوسیالیسم کامل میشود وگرنه
بار دیگر تنها یک جابجائی در بالائیها صورت گرفته و بار دیگر فعالان و تشکلات جنبش
کارگری و سایر جنبشهای اجتماعی رادیکال به خاک و خون کشیده و نابود خواهند شد!
سرنگون
باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی
زنده
باد آزادی ، زنده باد سوسیالیسم
کمیته
مرکزی سازمان راه کارگر
اردیبهشت 1399
هشتاد سندیکای کارگری جهان خواهان آزادی محمد حبیبی و اسماعیل عبدی شدند
شبکه سندیکائی
جهانی همبستگی و مبارزه؛ متشکل از بیش از ۸۰ سندیکا و تشکل کارگری در سراسر دنیا در نامه ای به علی خامنه ای خواستار
آزادی فوری دو تن از معلمین دربند، اسماعیل عبدی و محمد حبیبی و نیز همه
سندیکالیست ها، معلمان، نویسندگان و فعالین مدافع حقوق کارگران و حقوق بشر در
ایران شده است
Sunday, April 26, 2020
Saturday, April 25, 2020
Friday, April 24, 2020
اعلامیه شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست بمناسبت اوّل ماه مه
در اول ماه مه روز جهانی وهمبستگی طبقه کارگر اعلام می کنیم،
سرمایه داری دشمن بشریت است. سوسیالیسم تنها راه نجات بشریت است!
کمونیست ها همواره بر این واقعیت تاکید کرده اند که علتِ پایه ای مشقاتِ
بشر امروز نظام سرمایه داری است. بحران کرونا بار دیگر نشان داد که سرمایه داری با
سلب حقوق پایه ای انسان ها مانند حق سلامتی و کالائی کردن آن، عملاً و با سبعیت تمام
دست به کشتار شهروندان و اساسا کارگران و محرومان زده است. در قرن بیست و یکم، در اوج
توانائی علمی و تکنولوژیکی و بارآوری کار، هنوز بهداشت و درمان و حق سلامتی برای همگان
در دسترس نیست. هنوز سیاست و استراتژی دولت های سرمایه داری بر "مصونیت گله ای"
متکی است چرا که امکانات کافی پزشکی و درمانی برای مقابله با یک بیماری مانند کرونا
وجود ندارد! این در حالی است که اختصاص درصد بسیار ناچیزی از هزینه های نظامی می تواند
به بهترین وجهی سلامتی و بهداشت و درمان را برای همگان تامین و تضمین کند. سرمایه داری
تا آنجا روی مسائلی مانند بهداشت و درمان و آموزش و محیط زیست سرمایه گذاری می کند
که سودآور باشد، یعنی سود سرمایه مقدم بر حقوق پایه ای شهروندان ساکنین کره خاکی است.
در جهانی که غرق ثروت است، تولید کنندگان کل ثروت اجتماعی، کار گرگران و زحمتکشان، در ناامنی اقتصادی و اجتماعی روزافزون
بسر می برند. میلیاردها نفر اسیر فقر، گرسنگی، بیکاری و بیماری هستند و اقلیتی بسیار
ناچیز از سرمایه داران بر کُره خاکی حُکم می رانند.
پیامدهای بحران کرونا تاکنون به بیکاری صدها میلیونی، چشم انداز بیکاری
وسیع تر، گسترش راستگرائی و دیدگاه های علناً فاشیستی میدان داده است. بار دیگر دولت
ها از جیب کارگران میلیاردها دلار به بانک ها و بنگاه های سرمایه داری تزریق کردند
و این در شرایطی است که در بسیاری کشورها کارگران را وادار کرده اند تحت شرایط بشدت
خطرناک کار کنند تا برای سرمایه سود تولید
کنند. در عصر انقلاب ها و تحولات تکنولوژیک که می توانست به کاهش ساعت کار و رفاه بیشتر
کارگران ترجمان عملی یابد. اما وجود جوامع فقر زده و بیکاری انبوه و شکاف عظیم طبقاتی
ماحصل نظام وارونه سرمایه داری است. سرمایه داری امروز با گسترش جنگ ها و تشدید رقابت
های امپریالیستی برای دسترسی به بازارهای کار و کالا، بیش از هر زمان کره زمین و محیط
زیست انسان ها را با تهدید نابودی روبرو کرده است.
اما عملکرد و سیاست های دول سرمایه داری یکسوی واقعیت است. در سوی دیگر
کشمکش طبقاتی در اشکال مختلف و در هر منفذ جوامع امروز در جریان است. مبارزات کارگری
از آمریکا و اروپا تا آسیا و چهارگوشه جهان بدرجات مختلف جریان دارد. انتقاد به نظم
موجود و دفاع از عقلائی بودن سوسیالیسم بیش از هر زمان در متن بحران کرونا طرح شده
است. گرایش های ضد سرمایه داری تقویت شده اند و تقابل با سیاست های بورژوازی بیش از
هر زمان روشن تر طرح می شوند. بورژوازی و جناح های مختلف آن حتی یارای راه حلی میانمدت
برای برون رفت از بحران های عدیده نظم کنونی نیستند ونمی توانند باشند. امروز دوره
ای است که جنبش رهائیبخش کارگری بار دیگر باید با پرچم مستقل خویش به میدان بیاید و
بمثابه رهبر آزادی جامعه با راه حل متمایز کارگری و سوسیالیستی ظاهر شود. بویژه دنیای
بعد از کرونا صحنه جدال های قدیم و جدید خواهد بود. دنیای پساکرونا صحنه حادتر کشمکش
طبقاتی خواهد بود. بورژوازی تلاش دارد که بار بحران اقتصادی را روی دوش طبقه کارگر
بگذارد و طبقه کارگر نیز ناچار است به دنیای پساکرونا شکل دهد و نقش و جایگاه خود را
برای رهایی جامعه از قید بندگی و بردگی ایفا کند و اعلام کند، تنها سوسیالیسم است که
می تواند بعنوان یک راه حل در مقابل جوامع امروز قرار بگیرد. این از نیازهای مُبرم
کشمکش طبقاتی امروز است.
در ایران، بحران کرونا، وقفه ای در یک روند تلاطم تند سیاسی ایجاد کرد
در عین حال بیشتر از هر زمان ضدیت و ماهیت جنایتکارانه جمهوری اسلامی را به همگان نشان
داده است. صحنه سیاست ایران بعد از کرونا تشدید مبارزه گسترده تر برای سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی و
تقابل تندتر سیاسی جنبش های طبقاتی متمایز خواهد بود. خیزش های سرنگونی طلبانه و علیه
فقر و فلاکت در اعتراضات توده ای دیماه ١٣٩٦ و آبانماه ١٣٩٨ آن حلقه اصلی است که بستر
سیاست ایران بعد از کرونا را به ماقبل خود وصل می کند. تمام جنبش های بورژوائی مخالف
جمهوری اسلامی، جنبش های طبقات دارا خود را برای بعد از کرونا آماده میکنند. طبقه کارگر
و جنبش سوسیالیستی نیز آگاهانه همین راه را دنبال میکنند. در ایران طبقه کارگر بیش
از هر زمان با نقد ضد سرمایه داری و با تکیه به جنبش شورائی میتواند به یک پای کشمکش
برسر قدرت سیاسی بدل شود. این بار کشمکش طبقات برسر دولت، حاکمیت، قانون و تصویر از
آینده اوج میگیرد و طبقه کارگر باید سیاست و تاکتیک اش را براین اساس تعیین کند.
در اول ماه مه و در مناسبت روز جهانی کارگر، جنبش کارگری و اردوی آزادیخواهی
ضروری است در تقابل با سیاست های جمهوری اسلامی از جمله فرستادن کارگران به کار در
شرایط تداوم اپیدمی کرونا، سیاست آلترناتیو خود را اعلام کنند. طبقه کارگر سیاست اعلام
شده توسط روحانی، فرستادن کارگران به سرکار
را بعنوان قتلگاه گارگران و هولاکاست اسلامی و ضد کارگری محکوم می کنند و قاطعانه در
مقابل آن می ایستند. کارگران باید علیه دستمزدهای چند بار زیر خط فقر سال ٩٩ اعتراض
کنند و مانورهای جبونانه و ضد کارگری نهاد پلیسی موسوم به "خانه کارگر" را
افشا و محکوم کنند. در اول مه طبقه کارگر ایران و فعالین و تشکلهای آن ضروری است از
وظیفه دولت برای تامین معیشت همه ساکنین ایران بویژه کارگران و محرومان، تامین و تضمین
نیازهای بهداشتی و درمانی، تعطیلی مراکز کار بجز نیازهای ضروری، پرداخت یکجای کلیه
حقوقهای معوقه، بیمه بیکاری مکفی برای همه افراد آماده بکار، تامین رایگان آموزش، ممنوعیت
اخراج و بیکارسازی، آزادی فوری کلیه زندانیان سیاسی و دیگر زندانیان در این شرایط تاکید
کنند.
فراخوان ما اینست که به طرق ایمن و بصورت گسترده مناسبت اول مه را گرامی
بداریم، تمایز سیاست های جنبش طبقه کارگر را با جنبش های دست راستی بطور شفاف اعلام
کنیم، وقت ان رسیده است که کارگران برای رهبری
جامعه و برون رفت از بحران های عدیده اعلام آمادگی کنند و برای بعد از کرونا ابتکار
عمل سیاسی را بدست گیرند. در اوّل مه ضروری است با اعلام هم سرنوشتی طبقاتی و انترناسیونالیستی
با کارگران جهان بر گسترش جنبش شورائی طبقه کارگر و پرچم سوسیالیستی آزادی جامعه تاکید
کنیم. اوّل ماه مه را به طبقه کارگر ایران و کارگران جهان تبریک میگوئیم!
زنده باد اول ماه مه روز همبستگی جهانی طبقه کارگر!
سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم!
٢٠ آوریل ٢٠٢٠ - ١ اردیبهشت ١٣٩٩
امضاها: اتحاد فدائیان کمونیست، حزب کمونیست ایران، حزب کمونیست کارگری
– حکمتیست، سازمان راه کارگر، سازمان فدائیان ( اقلیت )، هسته اقلیت
Sunday, April 19, 2020
Friday, April 17, 2020
Thursday, April 16, 2020
Wednesday, April 15, 2020
Tuesday, April 14, 2020
Monday, April 13, 2020
Friday, April 10, 2020
در اندوه خاموشی رفیق ایرج حیدری - تسلیت جمعی دوستان و یاران ایرج
ساعت پنج صبح روز یکشنبه 17 فروردین (5 آوریل) با مرگ دوست و رفیق ما ایرج حیدری، طبقه کارگر و
زحمتکشان ایران یارکوشا، وفادار و مصممی را از دست دادند.
رفیق ایرج تردیدی نداشت که تنها حکومت کارگران قادر به حل مشکلات جوامع
سرمایه داری موجود می باشد. ایرج از شکستهای تاکنونی جنبش کارگری بسیار آموخته بود
اما هرگز در توانائی طبقه کارگر، ضرورت اینکه کارگران می بایستی سکان امور کار را در
دستان خود گیرند و اینکه رهائی طبقه کارگر تنها به دست خود آنها صورت میگیرد، تردید
نکرد.
رفیق ایرج حیدری فعالیت سیاسی و مبارزاتی خود را از دوران دانشجوِیی آغاز
کرد و در هنگامه انقلاب 57 به سازمان فدایی
پیوست وپس از مدتی در پی انشعابات درون سازمان فدایی با جریان 16 آذرهمراه
شد وسپس با نقد این جریان، فعالیت سیاسی خود را در سازمان راه کارگر ادامه داد.
ایرج رفیقی خاموش و صبور اما مصمم و پیگیر در وظایفی که به عهده داشت بود.
او به شهادت همرزمانش، در گرفتن مسئولیت، هرگز پای پس نمی کشید و تا آخرین لحطه زندگیش
به ایده های انسانی و کمونیستی خویش وفادار ماند و تا توان داشت برای آزادی و سوسیالیزم
پیکار کرد.
ما؛ دوستان و رفقای او، خاموشی رفیق ایرج عزیز را به همسر، فرزندان و سایر
اعضای خانواده وهم چنین به تمام دوستان، یاران
و رفقای او تسلیت می گوییم وخاطره عزیزش را
گرامی میداریم.
امضاها
ابراهیم آوخ
ابراهیم دین خواه
ابوالحسن عظیمی
احسان ثابت
احمد بناساز
احمد موسوی
اردشیرمهرداد
اسماعیل سپهر
اصغر ایزدی
اکبر سوری
اکبردیلمی
الهه رهنما
امید پیوندی
امیر جواهری لنگرودی
ایرج یزدانی
آرش کمانگر
آرمان اسماعیلی
باقرابراهیم زاده
باقرمومنی
برهان دیوارگر
بهرام رحمانی
بهروز فراهانی
بهروزخباز
بهروزسورن
بهزاد بارخدائی
بیژن رستگار
بیژن سعیدپور
پرویز قلیچ خانی
پروین ابراهیم زاده
پروین ریاحی
پیران آزاد
پیروز زورچنگ
تقی روزبه
جلال سعیدی
جلال محمد نژاد
جمشیدصفاپور
جواد اسکوئی
حسن حسام
حسن عزیزی
حسین نقی پور
حشمت محسنی
حمید پورقاسمی
حمید جهانبخش
حمید ریاحی
حمید نوشادی
حمیلا نیسگیلی
خسروآهنگر
خلیفه موسوی
داریوش ارجمندی
ربیع
رسول شوکتی
رضا باقری
رفعت رنجبران لنگرودی
روبن مارکاریان
سعید سهرابی
سعیدافشار
سودابه جزنی
سیامک جهانبخش
سیاوش میرزاده
سیران مرادیان
سیمین فراهانی
شجاع الدین اعتمادی
شمائ عزیزی
شهاب شکوهی
شهاب لبیب
شهین هیرمن پور
صدیق اسماعیلی
طیبه حسام
عباس سماکار
عصمت طالب
علی اعتدالی
علی پناهی
علی دماوندی
علی کریمی
علی کشتگر
عمرمینائی
فرخ قهرمانی
فرشین کاظمی نیا
فروغ اسدی
فرهاد دانشور
فریبا ثابت
فریبا شمس
فریدا سهرابیان
فیروزه راد
قادر اسکندانی
کامبیز شمس
کاوه حسینی
کیتاش شمس
گل کو سعادت
لادن توکلی
لاله حسین پور
مجتبی نظری
مجید دارابیگی
محسن حسام
محسن رضوانی
محمد آزادگر
محمد جواد محبی
محمد رضا شالگونی
مریم اسکویی
مریم البرزی
مریم امانی
مسیح مالکی
مصی شرافتی
مهران زنگنه
مهرآفاق مقیمی
مهرنوش شفیعی
مینا پویا
مینا نصر
ناصر مرادی
ناصرجوهری
ناصرکمالی
ناهید صفاپور
ناهید ناطمی
نبی صمیمی
نرگس سرائی
نسرین ابراهیمی
نصرت تیموری
ویداهوشیار
هادی امینیان
هدایت سلطانزاده
هلمت احمدیان
هما جوادی
یاوراعتماد
یوسف اردلان
یونس میرحسینی
Subscribe to:
Posts (Atom)
