شامل : اخبار مهم، گزارشات تصویری، اعلامیه های سازمان راه کارگر، بیانیه های مشترک نیروهای چپ و کارگری و برنامه های تلویزیونی
Thursday, January 31, 2019
Wednesday, January 30, 2019
Tuesday, January 29, 2019
جعفر عظیم زاده دبیر اتحادیه ازاد کارگران ایران بازداشت شد
امروز سه شنبه ساعت ۵ بعدازظهر به وقت تهران ، جعفر عظیم زاده دبیر تشکل کارگری: "اتحادیه آزاد کارگران ایران" توسط چهار فرد مسلح رژیم اسلامی دستگیر و به مکان نامعلومی منتقل شد. جعفر عظیم زاده اخیرا با انتشار ویدیویی از کیفرخواست اسماعیل بخشی و دیگر فعالین کارگری و اجتماعی زندانی بر علیه شکنجه ، حمایت کرده بود و آنرا واقعیتی انکار ناپذیر در زندانهای جمهوری اسلامی دانسته بود.
Monday, January 28, 2019
Sunday, January 27, 2019
Saturday, January 26, 2019
حمایت اتحادیه های کارگری و چپ دانمارک از اسماعیل بخشی و سپیده قلیان
چندین سازمان و رهبران اتحادیه
های کارگری و نمایندگان چپ پارلمان دانمارک
به دستگیری اسماعیل بخشی و
سپیده قلیان اعتراض کردند!
با تلاشهای گروه ایران در حزب چپ سوسیالیستی (لیست
مشترک – Red-Green Alliance)
نمایندگان چندین اتحادیه کارگری و سازمانهای چپ و نمایندگان پارلمان خواهان آزادی
فوری اسماعیل بخشی، سپیده قلیان و دیگر فعالین کارگری زندانی شدند.
تماس با هماهنگ کننده گروه ایران در حزب چپ Red-Green Alliance دانمارک
امیل وطنی Emil Vatani
solidaritetiran@gmail.com
امضآ کنندگان نامه
- دبیر اول کنفدراسیون اتحادیه های کارگری دانمارک Bente Sorgenfrey ( اتحادیه سراسری دانمارک)
- مشاور بین المللی کنفدراسیون اتحادیه های کارگری دانمارک Heidi Rønne
- رئیس بخش بین الملل فدراسیون اتحادیه کارگران دانمارک (3F) Jesper Nielsenبزرگترین اتحادیه کارگری دانمارک با 300 هزار عضو)
- نماینده پارلمان از حزب چپ Red-Green Alliance و سخنگوی سیاست خارجی حزب Eva Flyvholm
- نماینده پارلمان از حزب چپ Red-Green Alliance سخنگوی حزب در مسائل کارگری Finn Sørensen
- نماینده پارلمان از حزب چپ Red-Green Alliance و سخنگوی مسائل اتحادیه اروپا Søren Søndergaard
- سازمان کارگری حزب چپ Red-Green Alliance
- هماهنگ کننده سازمان کارگری حزب چپ Red-Green Alliance، Anders Olesen
- نایب رئیس اتحادیه مربیان کودک و مددکاران اجتماعی دانمارک، Jan Hoby
- سازمان دانشجویان مارکسیست در دانشگاه کپنهاک و دانشگاه Roskilde
- سازمان سوسیالیستهای انقلابی ( بخش دانمارک از گرایش مارکسیستی)
تماس با هماهنگ کننده گروه ایران در حزب چپ Red-Green Alliance دانمارک
امیل وطنی Emil Vatani
solidaritetiran@gmail.com
امضآ کنندگان نامه
- دبیر اول کنفدراسیون اتحادیه های کارگری دانمارک Bente Sorgenfrey ( اتحادیه سراسری دانمارک)
- مشاور بین المللی کنفدراسیون اتحادیه های کارگری دانمارک Heidi Rønne
- رئیس بخش بین الملل فدراسیون اتحادیه کارگران دانمارک (3F) Jesper Nielsenبزرگترین اتحادیه کارگری دانمارک با 300 هزار عضو)
- نماینده پارلمان از حزب چپ Red-Green Alliance و سخنگوی سیاست خارجی حزب Eva Flyvholm
- نماینده پارلمان از حزب چپ Red-Green Alliance سخنگوی حزب در مسائل کارگری Finn Sørensen
- نماینده پارلمان از حزب چپ Red-Green Alliance و سخنگوی مسائل اتحادیه اروپا Søren Søndergaard
- سازمان کارگری حزب چپ Red-Green Alliance
- هماهنگ کننده سازمان کارگری حزب چپ Red-Green Alliance، Anders Olesen
- نایب رئیس اتحادیه مربیان کودک و مددکاران اجتماعی دانمارک، Jan Hoby
- سازمان دانشجویان مارکسیست در دانشگاه کپنهاک و دانشگاه Roskilde
- سازمان سوسیالیستهای انقلابی ( بخش دانمارک از گرایش مارکسیستی)
WE REQUIRE THE IMMEDIATE RELEASE OF ESMAEIL BAKHSHI, SEPIDEH GHALIYAN, AND ALL THE OTHER LABOUR ACTIVIST WHO ARE IN PRISON IN IRAN
THIS LETTER IS SIGNED SEPARATELY BY:
• Bente Sorgenfrey, First Vice President, Danish Trade Union Confederation (FH).
• Heidi Rønne, International Adviser, Danish Trade Union Confederation (FH).
• Jesper Nielsen, Head of The International Department, United Federation of Danish Workers (3F).
• Eva Flyvholm, Member of Parliament, Red-Green Alliance Denmark, Spokesperson on Foreign affairs.
• Finn Sørensen, Member of Parliament, Red-Green Alliance Denmark, Spokesman on Labour Market Affairs.
• Søren Søndergaard, Member of Parliament, Red-Green Alliance Denmark, Spokesman on European Affairs.
• Trade Union Committee of The Red-Green Alliance Denmark.
• Anders Olesen, Trade Union Coordinator, Red-Green Alliance Denmark.
• Jan Hoby, Vice Chairman in LFS.
• Marxistiske Studerende, Copenhagen University and Roskilde University, Denmark.
• Revolutionære Socialister, Danish Section of the International Marxist Tendency.
The Haft Tapeh Sugarcane Workers’ Syndicate reported yesterday that at 11:55 PM, Sunday January 20th, 2019 a caravan of fifteen patrol cars full of armed security and intelligence forces raided Esmaeil Bakhshi’s house and have taken him away to an undisclosed location.
The Haft Tapeh workers syndicate stated that such blatant display of armed repression is an indication of utter desperation from capitalists and their sponsors in their response to workers’ legitimate demands. “What is the meaning and aim of an armed attack on the residence of a worker in the dark of the night? Sugarcane workers Syndicate strongly condemns this attack and demands the immediate and unconditional release of Messrs. Esmail Bakhshi, Ali Nejati and all other incarcerated workers.”
Crucial Background information:
Esmaeil Bakhshi, a representative of Haft Tapeh Sugarcane workers, was incarcerated for almost a month, between November 18, 2018 to December 12, 2018, and subject to most horrendous forms of physical and psychological torture during his detention. Upon his release Mr. Bakhshi issued a statement challenging the Minister of Intelligence to a live television debate (see the link below) about his torture while he was incarcerated. Mr. Bakhshi’s bold response has garnered him tremendous public support and also caused a massive, public response about the issue of torture under the Islamic Republic of Iran
In order to discredit Esmaeil Bakhshi and the claim of torture in Iran’s detention centers, on 19 January, 2019, the state television aired a so called “documentary” in which Bakhshi and Ali Nejati, a member of the board of directors of Haft Tapeh Sugarcane workers, along with a few others, were shown, confessing to their “crimes” of connecting with “Marxist” and “communist” groups in Iran and labour activists abroad. But since the public knows very well these statements were made under torture and threats, there has been a great backlash against the government and increased public sympathy for Esmaeil Bakhshi, Ali Nejati and other tortured detainees.
The Islamic Republic of Iran and its intelligence and judiciary forces are aiming not only to discredit Sugarcane workers’ protests by this “documentary” but also to use it as a prelude and as an excuse to unleash a massive, nation-wide campaign of repression against all protesting workers and their supporters. In that so called “documentary” they have also plotted against Ahvaz steel workers and their strike actions.
Ms. Sepideh Gholian, an independent journalist and social activist, who was also arrested on November 18, 2018 because of her solidarity efforts in support of sugarcane workers, was subject to inhumane physical and psychological torture during her detention as well. Ms. Gholian’s response to airing of this “documentary” was to emphasis the fact that all her statements while she was incarcerated were detained through torture. In response to her continued defiance government security forces attacked Ms. Gholian’s residence on 20 January, 2019 and arrested both she and her brother (both of them and their mother were beaten and bloodied). On the same day Esmaeil Bakhshi’s house was also raided, on 11:55 PM, by a caravan of fifteen patrol cars, packed with armed security and intelligence forces, who detained Mr. Bakhshi and have moved him to an undisclosed location.
The international labour movement knows really well about the anti-worker and repressive policies and practices of the Islamic Republic of Iran and its bloody history of repression in the past forty years, and all the reports and evidence at the moment points to yet another massive nation-wide campaign of repression at work. We urge all progressive individuals, Human Rights institutions and Labour unions and organizations to stand with incarcerated Iranian workers and their supporters, and to demand their immediate and unconditional release.
Letter is prepared by:
International Alliance in Support of Workers in Iran (IASWI)
January 21, 2019
Friday, January 25, 2019
تجمع و اعتصاب کارگران هفت تپه با درخواست ازادی فوری اسماعیل بخشی
جمع کثیری از کارگران هفت تپه امروز جمعه ۵ بهمن ضمن دست کشیدن از کار و اعتصاب،
در یک تجمع اعتراضی در شرکت خواهان آزادی اسماعیل بخشی نماینده خود شدند.
یه گزارش کانال مستقل کارگران هفت تپه، کارگران معترض اعلام کرده اند
که فیلم اعترافات و نمایش پخش شده دلیلی بر زیر فشار بودن اسماعیل است و وی هیچ اقدامی
خارج از مطالبات کارگران هفت تپه انجام نداده است و آزار و اذیت او، در واقع آزار و
اذیت کارگران هفت تپه و بازداشت وی به زندان بردن تمام کارگران است. کارگران معترض
خواهان آزادی بی قید و شرط نماینده خود شده اند و اعلام کرده اند که در صورتی که اسماعیل
بخشی آزاد نشود دست به تجمعات اعتراضی گسترده تری خواهند زد.
Thursday, January 24, 2019
Wednesday, January 23, 2019
اعتراض به بازداشت سه تن از اعضای کانون نویسندگان ایران
بیانیه کانون نویسندگان ایران
اعتراض به بازداشت سه تن از اعضای کانون نویسندگان ایران
"آزادی اندیشه و بیان و نشر در همهی عرصههای حیات فردی و اجتماعی بی هیچ حصر و استثنا حقِ همگان است. این حق در انحصار هیچ فرد، گروه یا نهادی نیست و هیچ کس را نمی توان از آن محروم کرد."
اصل اول منشور کانون نویسندگان ایران
در پی حضور رضا خندان (مهابادی) و کیوان باژن اعضای هیئت دبیران و بکتاش آبتین بازرس کانون نویسندگان ایران در شعبهی ۲٨ "دادگاه انقلاب اسلامی"، با توجه به اینکه دادگاه وکلای معرفی شده - ناصر زرافشان و راضیه زیدی - را نپذیرفته بود، اعضای کانون مهلت تعیین وکیل و برخورداری از حق دفاع از خود را درخواست کردند، اما رئیس دادگاه – قاضی مقیسه – با طرح این نکته که "متهمان" خود میتوانند از خودشان دفاع کنند در واقع حق اعضای کانون برای برخورداری از وکیل را نقض کرد و پس از آن قرار تأمین را از کفالت صد میلیون تومانی برای هر یک، به وثیقهی یک میلیارد تومانی برای هر کدام از آنان تبدیل کرد. اعضای کانون به دلیل عدم امکان تأمین قرار، بازداشت و به زندان اوین منتقل شدند. لازم به ذکر است که پروندهی فوق تاکنون دو بار مورد تفهیم اتهام قرار گرفته و هر بار قرار تأمین آن تشدید شده بود. بار نخست، اعضای کانون به "تبلیغ علیه نظام" متهم شدند و بار دوم که پرونده از "دادسرا" به "دادگاه" رفته و بازگردانده شده بود، دو اتهام سنگینتر یعنی "اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی" و "تشویق بانوان کشور به فساد و فحشا" به اتهام فوق افزوده شد و اعضای کانون با قرار کفالت صد میلیون تومانی به طور موقت آزاد شدند. جلسهی مورخ دوم بهمن ۱٣۹۷ بر اساس این سه اتهام تشکیل شد که چنان که گفته شد به تشدید قرار برای هر یک از اعضای کانون انجامید، و این در حالی است که فلسفهی قرار تأمین این است که حضور متهم را در دادگاه تضمین کند و در مواردی که متهم در دادگاه حضور پیدا میکند هیچ توجیهی برای تشدید قرار وجود ندارد.
براساس نظر کارشناسی حقوقدانان، اولاً تشدید قرار معمولاً جزءِ اختیارات "دادسرا"ست و قاضی شعبهی ۲٨ "دادگاه" میبایست پرونده را با درخواست تشدید قرار به "دادسرا" میفرستاد نه اینکه خود رأساً قرار را تشدید کند. ثانیاً قاضی دادگاه مجاز نیست با درخواست برخورداری متهم از وکیل برای دفاع از خود مخالفت کند. همین دو مورد به معنی نقض آشکار حقوق مسلم متهم است و نشان میدهد که قاضی اصل بی طرفی را آشکارا زیر پا گذاشته است، که خود برای اثبات این نکتهی مهم کفایت میکند که شعبهی فوق فاقد صلاحیت رسیدگی به پروندهی مورد بحث است.
کانون نویسندگان ایران ضمن اعتراض به بازداشت بکتاش آبتین، کیوان باژن و رضا خندان (مهابادی)، که حتی با آیین دادرسی و موازین قضایی جمهوری اسلامی مغایر است، خواهان آزادی بی درنگ و بی قید و شرط اعضای بازداشت شدهی کانون است. دفاع از آزادی بیان بی هیچ حصر و استثنا حق مسلم تمام شهروندان از جمله اعضای کانون نویسندگان ایران است. از این رو، هیچ کس را نمیتوان به سبب استفاده از این حق به دادگاه کشاند و محاکمه کرد، چه رسد به آنکه، چنان که آمد، حقوق مسلم او را در "دادگاه"هایی از نوع "دیوان بلخ" پایمال کرد.
کانون نویسندگان ایران
سه شنبه ۲ بهمن ۱٣۹۷
اعتراض به بازداشت سه تن از اعضای کانون نویسندگان ایران
"آزادی اندیشه و بیان و نشر در همهی عرصههای حیات فردی و اجتماعی بی هیچ حصر و استثنا حقِ همگان است. این حق در انحصار هیچ فرد، گروه یا نهادی نیست و هیچ کس را نمی توان از آن محروم کرد."
اصل اول منشور کانون نویسندگان ایران
در پی حضور رضا خندان (مهابادی) و کیوان باژن اعضای هیئت دبیران و بکتاش آبتین بازرس کانون نویسندگان ایران در شعبهی ۲٨ "دادگاه انقلاب اسلامی"، با توجه به اینکه دادگاه وکلای معرفی شده - ناصر زرافشان و راضیه زیدی - را نپذیرفته بود، اعضای کانون مهلت تعیین وکیل و برخورداری از حق دفاع از خود را درخواست کردند، اما رئیس دادگاه – قاضی مقیسه – با طرح این نکته که "متهمان" خود میتوانند از خودشان دفاع کنند در واقع حق اعضای کانون برای برخورداری از وکیل را نقض کرد و پس از آن قرار تأمین را از کفالت صد میلیون تومانی برای هر یک، به وثیقهی یک میلیارد تومانی برای هر کدام از آنان تبدیل کرد. اعضای کانون به دلیل عدم امکان تأمین قرار، بازداشت و به زندان اوین منتقل شدند. لازم به ذکر است که پروندهی فوق تاکنون دو بار مورد تفهیم اتهام قرار گرفته و هر بار قرار تأمین آن تشدید شده بود. بار نخست، اعضای کانون به "تبلیغ علیه نظام" متهم شدند و بار دوم که پرونده از "دادسرا" به "دادگاه" رفته و بازگردانده شده بود، دو اتهام سنگینتر یعنی "اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی" و "تشویق بانوان کشور به فساد و فحشا" به اتهام فوق افزوده شد و اعضای کانون با قرار کفالت صد میلیون تومانی به طور موقت آزاد شدند. جلسهی مورخ دوم بهمن ۱٣۹۷ بر اساس این سه اتهام تشکیل شد که چنان که گفته شد به تشدید قرار برای هر یک از اعضای کانون انجامید، و این در حالی است که فلسفهی قرار تأمین این است که حضور متهم را در دادگاه تضمین کند و در مواردی که متهم در دادگاه حضور پیدا میکند هیچ توجیهی برای تشدید قرار وجود ندارد.
براساس نظر کارشناسی حقوقدانان، اولاً تشدید قرار معمولاً جزءِ اختیارات "دادسرا"ست و قاضی شعبهی ۲٨ "دادگاه" میبایست پرونده را با درخواست تشدید قرار به "دادسرا" میفرستاد نه اینکه خود رأساً قرار را تشدید کند. ثانیاً قاضی دادگاه مجاز نیست با درخواست برخورداری متهم از وکیل برای دفاع از خود مخالفت کند. همین دو مورد به معنی نقض آشکار حقوق مسلم متهم است و نشان میدهد که قاضی اصل بی طرفی را آشکارا زیر پا گذاشته است، که خود برای اثبات این نکتهی مهم کفایت میکند که شعبهی فوق فاقد صلاحیت رسیدگی به پروندهی مورد بحث است.
کانون نویسندگان ایران ضمن اعتراض به بازداشت بکتاش آبتین، کیوان باژن و رضا خندان (مهابادی)، که حتی با آیین دادرسی و موازین قضایی جمهوری اسلامی مغایر است، خواهان آزادی بی درنگ و بی قید و شرط اعضای بازداشت شدهی کانون است. دفاع از آزادی بیان بی هیچ حصر و استثنا حق مسلم تمام شهروندان از جمله اعضای کانون نویسندگان ایران است. از این رو، هیچ کس را نمیتوان به سبب استفاده از این حق به دادگاه کشاند و محاکمه کرد، چه رسد به آنکه، چنان که آمد، حقوق مسلم او را در "دادگاه"هایی از نوع "دیوان بلخ" پایمال کرد.
کانون نویسندگان ایران
سه شنبه ۲ بهمن ۱٣۹۷
Tuesday, January 22, 2019
Monday, January 21, 2019
اعلامیه سازمان راه کارگر درباره طراحی مجدد یک سناریوی سوخته
اعلامیه سازمان
راه کارگر درباره طراحی مجدد یک سناریوی سوخته
سرانجام
نهادهای امنیتی رژیم استبداد و استثمار، طاقت شان به سر رسید و از تلویزیون دولتی
ویدیویی بیست دقیقه ای از به اصطلاح اعترافات برخی فعالین کارگری و چپ پخش کردند.
این رژیم که از افشاگریهای جسورانه اسماعیل بخشی، سپیده قلیان، عسل محمدی بعد از
"آزادی" از زندان، و نیز موج روشنگری و شهادت بسیاری از زنداینان سیاسی
از زندان و زندانیان سابق در هفته های
اخیر به تنگ آمده بود، تصمیم گرفت سناریوی نخ نما و سوخته دهه های ۶۰ و ۷۰ را بار
دیگر روی آنتن صدا و سیمای شکنجه گران ببرد و
اعترافات گزینشی را که با شکنجه های جسمی یا روحی ضبط کرده بودند، پخش
نماید.
نوار ویدیویی پخش شده ، صحنه سازی ها
و بازی های ناهنجار و تهیه پرونده های مصنوعی و سناریو های از پیش ساخته شده و
گزینشی است و قصد دارند که اسماعیل بخشی و
علی نجاتی را نه کارگرانی که از حقوق پایمال شده خود و همکارانشان دفاع میکنند و
سپیده قلیان و عسل محمدی، نه خبرنگار و آگاه به مسایل اجتمایی بلکه کمونیست و مخالف رژیم ،قلمداد کنند .
اعتراضات کارگری و مردمی شوش و اهواز صرفا دریافت چند ماه حقوق معوقه نبوده بلکه
دگرگونی کل سیستم حاکم بر کارخانه و کسب حقوق پایمال شده شان و اداره شورایی
کارخانه و قطع حمایت ارگان های سرکوبگر از صاحبان جدید کارخانه بوده است .
کارگرانی که فریاد میزنند: "نان، کار، آزادی، اداره شورایی" طبیعی است
که دغدغه هایی فراتر از مطالبات صنفی دارند.
بسیاری از مطالب گفته شده در ویدیوی اعترافات اجباری – بویژه
در ارتباط با رابطه آنها با فعالین و احزاب خارج کشور – به
گفته خود اسماعیل بخشی و سپیده قلیان، تحت فشارهای فراوان بازجویان بیان شده و ذره
ای حقیقت ندارد.
انبوه
فعالین کارگری و اجتماعی ایران برای بیان خواستهای کارگران و زحمتکشان ایران نیازی
به ارشاد و خط گیری از نیروهای برانداز خارج کشور ندارند. پرسش کلیدی این است که
هدف وزارت اطلاعات دولت "امید و اعتدال" و صدا و سیمای
"اصولگرایان" از تکرار سناریوی نخ نما شده دهه های قبل نظیر: برنامه های
"هویت" و "سراب" چیست؟
آنها
میدانند وقتی یک زندانی بعد از آزادی، سخن از شکنجه و فشارهای جسمی یا روحی فراوان
میکند، طبیعی است پیشاپیش هر نوع اعتراف را تکذیب یا ناشی از این فشارهای جهنمی
خواهد دانست. یعنی وقتی طبل رسوایی این نوع اعتراف گیریها به صدا درآمده است و
دیگر نمیتواند نه تنها فعالین جنبشهای اجتمایی گوناگون را بترساند بلکه قادر نیست
اکثریت مردمان ایران و جهان را نیز فریب دهد، پس فایده تکرار آن چیست؟ پاسخ تنها
میتواند دو چیز باشد: نخست اینکه هدف ویدیوهایی از این دست، قانع کردن و توجیه
پایه توده ای اندک رژیم است که ممکن است برایشان شدت عمل رژیم در قبال کارگرانی که
ماهها حقوق نگرفته اند، قابل درک و هضم نباشد. لذا باید به آ نها فهمانده شود که
دستگیری و شکنجه این فعالین کارگری و اجتماعی، نه به خاطر مطالبات برحق شان بلکه
به دلایل امنیتی از جمله ارتباط این فعالین با گروههای اپوزیسیون برانداز – بویژه
کمونیستها- است که صورت میگیرد و این امکان ندارد جز از طریق گرفتن اعترافات
ساختگی از برخی از این فعالین. دوم اینکه این رژیم هنوز به کارآیی سرکوب و ایجاد
رعب و هراس از طریق حبس و شکنجه و ترور باور دارد و اگر هم نداشته باشد چاره ای جز
این نمی بیند. رژیم اسلامی سرمایه داری در برابر چشمان خود و در بطن بحران های
عظیم سیاسی اجتماعی و اقتصادی شاهد رشد روزافزون مبارزات کارگران و زحمتکشان و
اعتصابات منطقه ای و یا سراسری است و به روشنی گردش به چپ را در این جنبشها مشاهده
میکند، از اینرو نوک تیز پیکان حمله خود را متوجه کمونیستها کرده است، چون بروشنی
از توان سازماندهی و روشنگری آنها در اردوی کار و رنج آگاه است. "طراحی
سوخته" رژیم، جز این هدفی نداشته است. هدفی که باید در نطفه خفه شود و خواهد
شد! ما ضمن محکوم کردن دستگیری مجدد اسماعیل بخشی و سپیده قلیان ، خواهان آزادی
فوری آنها و همه کارگران بازداشتی و زندانیان سیاسی هستیم.
سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه داری جمهوری اسلامی
زنده باد ازادی ، زنده باد سوسیالیسم
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
۳۰ دیماه ۱۳۹۷
موسسه بین المللی آکسفام: ثروت ۲۶ نفر معادل دارایی نیمی از مردم جهان است
آخرین گزارش آکسفام حاکی از آن است که
فاصله طبقاتی میان ثروتمندان و فقرا در سال گذشته افزایش قابل توجهی یافته به طوری
که ثروت تنها ۲۶ نفر از متمولترین افراد جهان با دارایی حدود ۳.۸ میلیارد انسان برابر است.
در گردهمآیی سالانه مجمع اقتصاد جهانی
که سال گذشته در داوس برگزار شد، موسسه آکسفام اعلام کرد که در این سال ثروتمندان
ثروتمندتر و فقرا فقیرتر شدهاند.
آکسفام یک سازمان بینالمللی تحقیق و
امدادرسانی برای ریشهکن کردن فقر، گرسنگی و بیعدالتی در جهان است. این موسسه
غیرانتفاعی در سال ۱۹۴۲ در
دانشگاه آکسفورد در قالب یک کمیته امدادرسانی برای مبارزه با قحطی از سوی فعالان
اجتماعی و دانشگاهیان آکسفورد بنیان نهاده شد.
این موسسه در گزارش امسال خود آورده
است که ثروت میلیاردرهای جهان در سال گذشته ۹۰۰
میلیارد رشد داشته است و به عبارت دیگر روزانه ۲.۵
میلیارد دلار در روز به ثروت آنها اضافه شده است.
از سوی دیگر فقر در کشورهای آفریقایی
رشد قابل توجهی داشته و به بدترین وضعیت خود در سالهای اخیر رسیده است. همچنین در
این گزارش آمده است که بیش از سه میلیارد انسان در جهان روزانه کمتر از ۵.۵ دلار درآمد دارند و در فقر به سر میبرند.
همچنین تفاوت محسوسی میان دستمزد زنان
و مردان وجود داشته و مردان شاغل ۵۰ درصد
بیشتر از زنان شاغل کسب درآمد کردند.
آکسفام در نهایت نتیجه گرفته است که
اگر این افراد تنها یک درصد بیشتر مالیات پرداخت کنند بیش از ۲۶۲ میلیون کودک بازمانده از تحصیل میتوانند به مدرسه
باز گردند و ۳.۳ میلیون نفر از محرومان از مرگ زودهنگام نجات مییابند.
به عنوان مثال ثروت جف بزوس،
ثروتمندترین مرد جهان و مدیر شرکت آمازون در سال گذشته به ۱۱۲ میلیارد دلار رسیده است و ارزش تنها یک درصد از کل
ثروت وی معادل بودجه کشور اتیوپی با ۱۰۵
میلیون نفر است.
متیو اسپنسر، مدیر کارزار سیاستگذاری
آکسفام در این باره گفت: «کاهش تعداد افرادی که در فقر مطلق زندگی میکنند یکی از
دستاوردهای ما در سه دهه اخیر بوده است اما افزایش نابرابریها به این پیشرفت آسیب
زده است.»
وی در ادامه افزود: «نابرابری سبب میشود
مادران و نوزادان بسیاری در اثر فقر و بیماری جان ببازند، کودکان بسیاری از تحصیل
باز بمانند و افراد زیادی به دلیل کمبود امکانات بهداشتی دچار مرگ زودرس شوند.»
آکسفام دولتها را به دلیل ناتوانی در کاهش اختلاف طبقاتی از راه سیاستگذاریهای موثر در زمینه نظارت بر ثروت و سیستمهای مالیاتی و ضعف در ارائه خدمات عمومی برای شهروندان مقصر میداند. از دید این موسسه کاهش اختلاف طبقاتی نیازمند یک عزم جهانی است که با کمک دولتها و موسسات خصوصی امکانپذیر است.
Saturday, January 19, 2019
کریم سیاحی و طارق خلفی آخرین کارگران زندانی فولاد اهواز آزاد شدند
ظهر امروز (شنبه ۲۹ دی ماه) کریم سیاحی و طارق خلفی دو تن
از کارگران گروه ملی صنعتی فولاد اهواز آزاد شدند. آن ها به هنگام آزادی مورد استقبال
خانواده ها و جمعی از همکاران خود قرار گرفتند.
کریم سیاحی و طارق خلفی آخرین نفرات از ۴٣ کارگر بازداشتی
گروه ملی صنعتی فولاد اهواز هستند که با سپردن وثیقه های ۲۵۰ میلیون تومانی آزاد شدند.
گفته می شود کریم سیاحی که به دلیل سخنرانی های خود در روزهای اعتصاب کارگران
فولاد، به چهره ی برجسته ی آن اعتصاب تبدیل شده بود، بلافاصله بعد از آزادی به کارخانه
رفته و مورد استقبال همکاران خود قرار گرفته است.
فعالین کارگری در ایران و نهادهای کارگری بین المللی و مدافع حقوق بشر،
بارها خواهان آزادی کارگران بازداشتی و نیز مختومه شدن هرگونه پرونده ی قضایی و امنیتی
از سوی نهادهای جمهوری اسلامی علیه آن ها شده بودند.
Friday, January 18, 2019
سه عضو تحریریه نشریه گام همچنان در زندان
تعداد بازداشت
شده گان نشریه چپِ "گام" در تهران، به چهار نفر رسید. سه نفر در زندانند
و یکنفر موقتا با وثیقه آزاد شده اشت
با دستگیری امیر امیرقلی تعداد
اعضای بازداشت شده ی نشریه ی چپ گرای «گام» به سه نفر رسید. عسل محمدی دیگر
نویسنده ی این نشریه که پیشتر بازداشت شده بود، هم اکنون به طور موقت آزاد است.
امیر امیرقلی، زندانی سیاسی سابق و از اعضای تحریریه نشریه «گام» طی روزهای گذشته توسط نیروهای امنیتی در بابلسر بازداشتشده و به زندان اوین منتقل شد. پیش از او امیرحسین محمدیفرد و همسرش ساناز اله یاری نیز که همکاران او در این نشریه هستند، بازداشت شده بودند. عسل محمدی پس از ۳۳ روز بازداشت با تأمین وثیقه ۴۰۰ میلیون تومانی از زندان سپیدار اهواز بهصورت موقت آزاد شده است.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی به نقل از نزدیکان امیر امیرقلی، او به بیماری دیابت مبتلا است و باید حداقل ۴ نوبت در هر روز از انسولین خاصی که پزشک معالجش برای وی در نظر گرفته است را تزریق کند.
نشریه سیاسی، صنفی و فرهنگی «گام»، تا کنون سلسله یادداشتهایی را با موضوعهای کارگری و در پیوند با اعتراضهای اخیر در ایران منتشر کرده است.
شب چهارشنبه ۱۹ دی ۱۳۹۷، امیرحسین محمدیفر و همسرش ساناز
الهیاری سردبیر و عضو تحریریه نشریه «گام» در منزل پدری خود از سوی نیروهای
امنیتی بازداشت و کماکان در بازداشت بسر می برند.
همچنین عسل محمدی، دانشجوی داروسازی دانشکده علوم دارویی دانشگاه آزاد تهران و یکی دیگر از اعضای تحریریه نشریه «گام» روز ۱۳ آذرماه بدلیل نوشتن مطالبی در حمایت از حقوق کارگران نیشکر هفت تپه و فولاد اهواز در منزل شخصی خود از سوی نیروهای امنیتی بازداشت و به اهواز منتقل شد.
همچنین عسل محمدی، دانشجوی داروسازی دانشکده علوم دارویی دانشگاه آزاد تهران و یکی دیگر از اعضای تحریریه نشریه «گام» روز ۱۳ آذرماه بدلیل نوشتن مطالبی در حمایت از حقوق کارگران نیشکر هفت تپه و فولاد اهواز در منزل شخصی خود از سوی نیروهای امنیتی بازداشت و به اهواز منتقل شد.
این فعال حقوق کارگران روز ۱۵ دیماه ۹۷، با تامین وثیقه ۴۰۰ میلیون تومانی به صورت موقت و تا زمان تکمیل روند دادرسی از زندان اهواز آزاد شد.
امیر حسین محمدیفرد و امیر امیرقلی پیش از این نیز از سوی نیروهای امنیتی بازداشت شده بودند.
امیر حسین محمدیفر، روزنامه نگار چپ، از اعضای سابق دانشجویان آزادیخواه و برابر طلب تهران، عضو پیشین هیات تحریریه نشریههای دانشجویی خاک و آرمان نو و دانشآموخته علوم اجتماعی دانشگاه پیام نور تهران است. محمدیفر در اسفند ١٣۸۷ بازداشت و به زندان اوین منتقل شد.
امیر حسین محمدیفر در آذر ماه سال گذشته نیز در تجمع اعتراضی که نسبت به وضعیت رضا شهابی فعال کارگری برگزار شده بود به همراه ربابه رضایی همسر شهابی، یاشار دارلشفا و تنی چند از فعالان کارگری و مدنی بازداشت شده بود.
امیر امیرقلی فعال دانشجویی و زندانی سیاسی سابق پیش از این در دیماه سال ۱۳۹۴ به اتهام «توهین به مقدسات»، «توهین به رهبری»، «اجتماع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی»، «اخلال در نظم عمومی از طریق شرکت در تجمعات» و «تبلیغ علیه نظام» از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی به ۱۹ سال و ۶ ماه حبس تعزیری محکوم شده بود.
جلسه دادگاه تجدیدنظر این زندانی
سیاسی مورخ ۱۳ مردادماه سال ۹۵ برگزار شد و شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران
با قضاوت «قاضی قمیزاده» حکم ۱۹ سال
و ششماه حبس امیر امیرقلی را به ۸ سال
زندان کاهش داد.
بر اساس این حکم، امیر امیرقلی از اتهامات «اجتماع و تبانی علیه نظام» و «اخلال در نظم عمومی» تبرئه و به اتهامات «توهین به ائمه اطهار» به ۵ سال، «توهین به امام و رهبری» به ۱ سال و «تبلیغ علیه نظام» به ۲ سال و جمعاً به ۸ سال حبس محکوم شد که البته این حکم تجمیع و قرار شد پنج سال آن اجراییشود؛ در زمان تحمل دوران حبس، به خاطر اعطای عفو نوروزی محکومیت امیر امیرقلی به دوسال و نیم حبس کاهش یافت.
بر اساس این حکم، امیر امیرقلی از اتهامات «اجتماع و تبانی علیه نظام» و «اخلال در نظم عمومی» تبرئه و به اتهامات «توهین به ائمه اطهار» به ۵ سال، «توهین به امام و رهبری» به ۱ سال و «تبلیغ علیه نظام» به ۲ سال و جمعاً به ۸ سال حبس محکوم شد که البته این حکم تجمیع و قرار شد پنج سال آن اجراییشود؛ در زمان تحمل دوران حبس، به خاطر اعطای عفو نوروزی محکومیت امیر امیرقلی به دوسال و نیم حبس کاهش یافت.
او نهایتا روز چهارشنبه ۲۷ اردیبهشت ماه ۱۳۹۶، با اتمام محکومیت از زندان رجایی شهر کرج آزاد شد.
Subscribe to:
Posts (Atom)