Wednesday, February 20, 2019

بیانیه مشترک تشکل‌های مستقل کارگری ایران در مورد دستمزد سال ۱۳۹۸


گرانی روز افزون و فلج کننده، بیکاری گسترده و درآمدی ناچیز که برای زندگی حداقلی هم کافی نیست اکثریت عظیم جامعه را به زیر خط فقر سوق داده است. افزون بر این، کارفرمایان خصوصی و دولتی بی پروا از پرداخت مزد کارگران سرپیچی می‌کنند و صدها هزار کارگر ماه‌هاست که همان مزدهای ناچیزشان را نیز دریافت نکرده‌اند.

تجربه ی کارگران از زمان تشکیل به اصطلاح «شورای عالی کار» تاکنون نشان داده است که این شورا و کمیته ی مزد ِ وابسته به آن وظیفه ی خود را تأمین رضایت کارفرمایان و دولت سرمایه‌داری حامی آنها می‌دانند و در نتیجه تصمیم و اراده دولت و کارفرماها به کارگران تحمیل می‌شود. اینان هیچ گرهی از مشکلات طبقه ی کارگر نمی‌گشایند و هیچ نانی به سفره ی کارگران نمی‌آورند. مزد اکثریت قریب به اتفاق کارگران به مراتب از خط فقر پائین‌تر است. افزایش حداقل مزد کارگران به بالاتر از خط فقر و به مزدی درخور یک زندگی عادی و متوسط، فقط و فقط با همت و مبارزه ی خستگی ناپذیر خود کارگران و سندیکاها و تشکل‌های مستقل کارگری میسر می‌شود. به همین دلیل از نظر ما مرجعی که صلاحیت تعیین مزد برای کارگران را دارد خود کارگران و نمایندگان منتخب آنان است. حداقل چیزی که می‌توان گفت این است که نمایندگان مستقل کارگران که یک طرف اصلی موضوع مزد هستند باید بتوانند خواست کارگران را بیان کنند و اراده ی آنان را در مقابل کارفرمایان و در سطح جامعه اعلام نمایند و برای اجرای آن تلاش ورزند. اما همه می‌دانند که در ایران سندیکاها و تشکل‌های مستقل کارگری از بحث و مذاکره ی مزد منع می‌شوند، همان گونه که از دیگر موضوعات و فعالیت های کارگری منع شده‌اند.

سرمایه‌داران برای پایین نگه داشتن دستمزد همه چیز را زیر پا می‌نهند و از همه‍ی اهرم‌های قدرت برای حفظ منافع خود استفاده می‌کنند. کارگران در قدرت جائی ندارند و از این رو تنها راه کارگران اتحاد و همبستگی با هم طبقه‌ای‌های خود و مبارزه‍ی متحدانه برای دست‌یابی به حقوق و منافع مشترکشان است.

از نظر ما در زمینه ی حداقل دستمزد و سطح مزدها به طور کلی باید خواستار سطح مزدی باشیم که دست کم رفاهی در سطح متوسط کشور برای کارگران تأمین کند؛ یعنی طبیعی و به حق است که کارگران دست کم مزدی معادل میانگین هزینه ی خانوارِی معمولی (مثلا ۴ نفره) با سطح متوسط زندگی برای سال ۱٣٩۸طلب کنند. افزایش مزد، برخلاف ادعای کارفرمایان و مقامات دولتی و برخلاف ادعای اقتصاددانان مدافع سرمایه داری، هیچ نقشی در تورم ندارد. تورم در ایران دلایل اقتصادی و سیاسی خاص خود را دارد که هر کسی با اندکی واقع‌بینی و دلسوزی برای منافع کارگران، از آن آگاه است.

شورای عالی کار در اقدامی فریبنده به تبعیت از نوبخت رئیس سازمان برنامه و بودجه، زمزمه ی افزایش ٢۰ درصدی مزدهای اسمی را برای سال ۱٣٩۸ به راه انداخته است که با این افزایش، حداقل مزد در این سال به حدود یک میلیون و ۳۴۰هزار تومان خواهد رسید. اما این سطح مزد هیچ مرهمی بر زخم خانوار کارگری ایران نخواهد گذاشت. طی چهل سال گذشته همواره مزد کارگران حدود یک پنجم مبلغ لازم برای تأمین هزینه ی متوسط زندگی یک خانوار معمولی شهری بوده است. با افزایش حداقل مزد به میزان ٢۰ درصد در همچنان بر همان پاشنه خواهد چرخید و فقر همچنان زندگی کارگران و زحمتکشان را به کام مرگ و تباهی خواهد کشاند.

در اواخر سال ۱٣٩٦ تعدادی از تشکل‌های مستقل کارگری با توجه به هزینه ی متوسط خانوار در سطح کشور و سطح تورم موجود و نرخ تورم مورد انتظار برای سال ۱٣٩٧، مبلغ حداقل مزد را پنج میلیون تومان اعلام کردند. واقعیت نشان داد که در تعیین این مبلغ هیچ گونه اغراقی صورت نگرفته بود. حتی آمارهای رسمی موید درستی این واقعیت‌اند: بر اساس آمار بانک مرکزی در زمینه ی بررسی بودجه ی خانوار شهری برای سال ۱۳٩٦، هزینه ی متوسط یک خانوار شهری در سال ۱۳٩٦ حدود ٤۲ میلیون تومان در سال و یا ماهانه ۳/۵ میلیون تومان (سه و نیم میلیون تومان) برآورد شده است. این هزینه برای خانواری است که تعداد متوسط اعضای آن برابر با ۳/۲۸ نفر (سه و بیست و هشت صدم) باشد. پس هزینه ی متوسط یک خانوار ٤ نفره در سال ۱۳٩٦ تقریبا معادل ۴/۲۷ میلیون تومان (چهار میلیون و دویست و هفتادهزار تومان) در ماه بوده است. صندوق بین المللی پول نرخ تورم در ایران را برای سال ٩٧ حدود ۳٠ درصد و برای سال آینده حدود ۳٤ درصد برآورد کرده است (که البته تخمینی حداقلی است). برای محاسبه ی هزینه ی متوسط یک خانوار ٤ نفره در سال ۱۳٩٧ باید ۳٠% به چهار میلیون و دویست و هفتاد هزار تومان هزینه ی سال ۱۳٩٦ افزود که در نتیجه هزینه ی متوسط یک خانوار چهار نفره در سال ۱۳٩٧ به رقمی در حدود ٥.٥ میلیون تومان در ماه می‌رسد.

بر همین اساس با توجه به اینکه نرخ تورم در سال آینده طبق برآورد صندوق بین المللی پول به بیش از ۳٤ درصد می‌رسد، برای محاسبه ی میانگین هزینه ی زندگی یک خانوار ٤ نفره در سال ۱۳٩٨ باید ۳٤% به مبلغ ٥.٥ میلیون تومان در ماه افزود که بیش از ٧ میلیون تومان در ماه می‌شود. بنابراین خواست حداقل دستمزد به مبلغ ٧ میلیون تومان در ماه برای سال ۱۳٩٨ خواستی منطقی و بدور از هر گونه اغراق است.

ما از همه ی کارگران و فعالان کارگری و همه ی سازمان‌های مدافع حقوق کارگران می‌خواهیم تا از حداقل دستمزد به میزان ٧ میلیون تومان در ماه برای سال ۱٣٩۸ پشتیبانی کنند و با روشنگری و کار توضیحی برای مردم حقانیت این خواست را به پیش برند. طرح این خواست و مبارزه برای پیشبرد آن به روش‌های مختلف از نظر اقتصادی و معیشتی و مقابله با فقر سیاه تحمیل شده بر کارگران حائز اهمیت بسیار است. برای کارگران در مقابل شرایط خوارکننده ی موجود، تلاشی مصممانه برای دست‌یابی به حقوق خود به لحاظ اجتماعی و انسانی نیز دارای ضرورت و اهمیت درجه ی اول است.

۱ اسفند ۱۳۹۷

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
سندیکای کارگران شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری
گروه اتحاد بازنشستگان

Tuesday, February 19, 2019

تجمع اعتراضی خانواده کارگر زندانی اسماعیل بخشی


تجمع اعتراضی خانواده کارگر زندانی اسماعیل بخشی، همراه با جمعی از کارگران در مقابل دادگستری شوش(دوشنبه ۲۹ بهمن ماه. منبع سندیکای کارگران هفت تپه) - فردا سه شنبه در حمایت از اسماعیل بخشی دست به تجمع خواهیم زد! کارگر هفت تپه، حمایت، حمایت/ کانال مستقل کارگران هفت تپه

گفتگوی رادیو صدای نو با بهروز فراهانی در باره اجلاس ورشو و آخرین تحولات جنبش جلیقه زردها

فراخوان پنج تشکل بازنشستگان برای تجمع اعتراضی مجدد در روز یکشنبه


بازنشستگان و مستمری بگیران!

با ادامه و گسترش فلاکت عمومی مخصوصا" شرایط مشقت بار بازنشستگان، و نومید از اراده حکومت برای تغییر و بهبود این وضعیت، ما بازنشستگان برمیثاق و پیمانی که بسته ایم مبنی بر اینکه "تا حق خود نگیریم، از پای نمی نشینیم" بار دیگر در روز ۵ اسفندماه در مقابل مجلس تجمع خواهیم کرد.
در شرایطی که بررسی "لایحه بودجه سال ۹٨ کل کشور" و همچنین رسیدگی به "لایحه اصلاح و دائمی کردن قانون مدیریت خدمات کشوری" در جریان است، هیچ رویکرد و چشم اندازی را برای اصلاح و بهبود شرایط معیشت در این بودجه نمیبینیم.
ما بازنشستگان برای جلوگیری از تعرض بیشتر به سطح زندگی و برای بهبود وضعیت معیشت و درمان خود با حضور متحدانه، نیازهای بودجه زندگی مان را درکف خیابان فریاد خواهیم زد و برای تحقق آن میکوشیم.

وعده ما : ساعت ۱۰صبح روز یکشنبه ۵ اسفند
محل تجمع: مقابل مجلس شورای اسلامی

- اتحاد سراسری بازنشستگان ایران.
- گروه ۱۹ اسفند.
- گروه پیشکسوتان پیشتاز حق طلب.
- جمعی از گروه باز نشستگان تامین اجتماعی.
- شورای بازنشستگان ایران.

Sunday, February 17, 2019

ساعات و روزهای پخش تلویزیون برابری در شبکه مشترک چپ در ماهواره

ویژه برنامه رادیویی در گرامیداشت مادر لطفی، نمادِ جسور خاوران




منبع: رادیو همبستگی - بازپخش: رادیو برابری

برنامه ماهواره ای یکشنبه 17 فوریه 2019 برابر با ۲۸ بهمن ۱۳۹۷

نامه فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل به حسن روحانی در حمایت از کارگران ایران


نامه فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل به حسن روحانی در حمایت از کارگران ایران

فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل در نامه ای به حسن روحانی رئیس جمهور اسلامی، خواهان لغو احکام زندان دو تن از اعضای هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران ابراهیم مددی و داود رضوی و همچنین بازگشت بکار پنج تن دیگر اعضای سندیکا، رضا شهابی، حسن سعیدی، ناصر محرم زاده، حسین کریمی سبزوار و خانم فرحناز شیری شد.
در این اعلامیه که رونوشت آن برای علی خامنه‌ای و چند نفر از مقامات جمهوری اسلامی و همچنین
گای رایدر، دبیرکل سازمان جهانی کار (ILO)، فرستاده شده، چنین آمده است:
آقای روحانی
به نمایندگی از فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل با بیست میلیون عضو در صنایع حمل و نقل در سرتاسر دنیا، و متعاقب نامه پیشین به تاریخ ۲۵ ژانویه ۲۰۱۹، این نامه را بابت نگرانی فوری و اضطراری خود برای امنیت و آزادی داوود رضوی و ابراهیم مددی، دو عضو سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه که عضو فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل هستند، می نویسم.
فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل، دوشادوش دیگر بخشهای جنبش جهانی اتحادیه های کارگری، از آوریل ۲۰۱۵ پیگیر پرونده ی رضوی و مددی بوده اند، که به شکلی ناعادلانه در حین آماده سازی مراسم روز جهانی کارگر دستگیر شدند . هر چند این دو نفر امروز بیرون از زندان هستند، اما احکام به شدت سنگین پنج ساله در انتظار آنان است. این مساله این دو کارگر را، در فضایی ناامن و غیرقابل قبول قرار داده است و آشکارا اعمال فشار دیگری را علیه این اتحادیه کارگری ایجاد کرده است. بنابرین از شما درخواست دارم که فوری مداخله نموده که اطمینان حاصل شود کلیه احکام ناعادلانه و تمام اتهامات علیه آنها لغو گردد
آی تی اف به شدت نگران خطر زندانی شدن ابراهیم مددی است چرا که او از مشکلات سلامتی متعددی از جمله پروستات، فشار بالای خون، دیابت و مشکل شنوایی رنج می برد.
آی تی اف همچنین شدیدا نگران موقعیت پنج عضو فعال سندیکای کارگران شرکت واحد، رضا شهابی، حسن سعیدی، ناصر محرم زاده، حسین کریمی سبزوار و خانم فرحناز شیری – که نخستین زن راننده شرکت واحد بوده است- می باشد که به خاطر فعالیت های سندیکایی شان همچنان در وضعیت اخراج از کار قرار دارند. بنابراین فدراسیون از شما به عنوان رئیس جمهور، و نیز وزیر کار، درخواست میکند که اقدامات لازم را برای بازگرداندن آنها به کار سابق و یا مشاغل همتراز در شرکت اتوبوسرانی انجام دهید .
همانطور که مستحضرید آی تی اف همچنان به رصد نقض حقوق کارگران در ایران ادامه می دهد. دولت شما یکی از اعضای هیات مدیره سازمان جهانی کار است و متعهد به تضمین آزادی تشکل و نیز محافظت از فعالین سندیکایی و کارگران بر مبنای مقاوله نامه های بنیادین این سازمان می باشد.
من سپاسگزار خواهم بود اگر شما این وظایف بسیار جدی را به نهادهای دولتی ایران یادآوری کنید؛ و فراتر از آن، در جهت به رسمیت شناختن این مسئولیت، از شما درخواست می کنم تمامی کارگران و فعالین اتحادیه های کارگری زندانی را که به خاطر دفاع از حقوق مشروع خود زندانی شده اند، را بدون قید و شرط آزاد کنید.
ممنون از توجه شما، من منتظر پاسخ شما خواهم بود
با احترام
استفان کاتن، دبیر کل

Saturday, February 16, 2019

تلاش وزارت اطلاعات برای اعتراف گیری مجدد از اسماعیل بخشی


سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه روز گذشته - ۲۶ بهمن ماه - خبر داد اسماعیل بخشی نماینده ی کارگران این شرکت برای گرفتن اعترافات ساختگی همچنان تحت فشار قرار دارد. در اطلاعیه ی این سندیکا آمده است:

اسماعیل بخشی نماینده کارگران هفت تپه برای نوشتن تکذیبیه در مورد شکنجه و اذیت و آزار روحی و روانی در حین دستگیری و بازداشت تحت فشار وزارت اطلاعات قرار دارد.

اسماعیل بخشی مدتهاست بدون هیچگونه بازجویی در سلول انفرادی بازداشتگاه امنیتی وزارت اطلاعات در اهواز نگهداری می شود. این تداوم بازداشت عملا از دو جهت برای مقامات امنیتی سود دارد یک اینکه به واسطه اینکه اسماعیل در زندان است نمی تواند شکایاتش در مورد ضرب و شتم در حین بازداشت و آزار و اذیت روحی و روانی در دوران بازداشت را پیگیری کند و همچنین باقیمانده آثار شکنجه در دوران بازداشت در طی مدت بازداشت مجدد از بین می رود دوم اینکه با نگه داشتن وی در سلول انفرادی بدون هیچگونه بازجویی، تلاش دارند با اعمال فشارهای روحی و روانی بر اسماعیل بخشی، او را برای نوشتن نامه تکذیبیه تحت فشار قرار دهند.

سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه در ادامه ی اطلاعیه ی خود نوشته است: چرا قوه قضائیه به جای رسیدگی به شکایات اسماعیل بخشی بدون هیچ بررسی ای بلافاصله وی را بازداشت می کند اما با طرح شکایت وزیر اطلاعات علیه اسماعیل بخشی، او را دستگیر می کند؟ این برخورد غیر عادلانه به ما کارگران نشان می دهد که ما نباید هیچ امیدی به قوه قضائیه برای رسیدگی به خواسته هایمان داشته باشیم، قدرت ما در اتحاد و همبستگی امان است.

سندیکای کارگران هفت تپه اعمال فشار بر اسماعیلی بخشی نماینده کارگران و عضو سندیکای کارگران هفت تپه، را محکوم کرده و بار دیگر خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط این کارگر زندانی شده است.

Friday, February 15, 2019

پتانسیل های سازمان یابی شورایی ..گفتگوی بهروز خباز با بهرنگ زندی و سیاوش...

همراه با پشتیبانی ها و پیامهای آغازین




تظاهرات اعتراضی معلمین در چندین شهر


 ٢٥ بهمن معلمان شاغل و بازنشسته در چندین شهر بار دیگر در برابر ادارات آموزش و پرورش تجمع های اعتراضی برپا کردند. این تجمع ها بنابر فراخوان هایی که از قبل منتشر شده بود صورت گرفت. بنابر گزارش ها، شهرهای مشهد، ارومیه، اردبیل، سنندج، کرمانشاه و مریوان از جمله شهرهایی بوده اند که معلمان در برابر ادارات آموزش و پرورش تجمع کردند.

آزادی فوری معلمان زندانی، تحصیل رایگان برای همه کودکان، لغو طرح معلم تمام وقت و درمان رایگان از جمله شعارها و خواست های معلمان بود. علاوه بر این مطالبات که گاه از سوی معلمان فریاد زده می شد و در بنرها و پارچه نوشته ها نیز به چشم می خورد، شعارهایی در مورد وضعیت نابسامان اقتصادی کشور، فقر و گرانی توسط معلمان سر داده شد.

 شعارهای معملین در تجمع کرمانشاه عبارت بود از:

معلم زندانی أزاد باید گردد،
تا حق خود نگیریم از پا نمی نشینیم، 
کارگر ، معلم، دانشجو اتحاد اتحاد،
نیاز ما این زمان معیشت است و درمان،
شاغل، بازنشسته اتحاد اتحاد،
آموزش رایگان حق مردم ایران،
بودجه ی همسان سازی تامین باید گردد،
تشکل، تجمع حق مسلم ماست،
کرمانشاه آواره حق جنگی نداره،
حقوق ما ریالیه اختلاسها دلاریه.

فراخوان گزارشگران: با تمام توان از راهپیمایی سه روزه ی کارزار مبارزه با خشونت به مناسبت روز جهانی زن حمایت کنیم!

ده‌ها هزار زن انقلابی، مبارز و آزادیخواه هم‌زمان با «8 مارس، روز جهانی مبارزه‌ی زنان» چندین روز متوالی در مخالفت با فرمان حجاب اجباری به خیابان‌ها ریختند و مبارزه‌ای ماندگار در تاریخ مبارزات زنان علیه حجاب اجباری، را رقم زدند و این‌چنین نطفه‌های جنبش نوین زنان را پایه‌ریزی کردند. از آن زمان تاکنون زنان به شکل جمعی و فردی، آگاهانه یا خودبه‌خودی و با افت‌وخیز در مقابل جنگ رژیم علیه زنان ایستاده‌گی کرده‌اند. زنان نه‌ تنها علیه حجاب اجباری مبارزه و مقاومت کرده‌اند، بلکه در سایر عرصه‌های ستم بر زن هم‌چون حق طلاق و حضانت، حق تحصیل و کار، حق انتخاب در ازدواج، حق انتخاب شریک هم‌جنس و... مبارزه‌ی بی‌امانی را پیش برده‌اند
*****
هم زمان با 40 امین سالگرد خیزش پنج روزه ی زنان علیه حجاب اجباری در 8 مارس 1357، کارزار مبارزه با خشونت در تدارک سه روز راهپیمایی در هامبورگ (آلمان)، دن هاگ ( هلند) و بروکسل (بلژیک) در روزهای 6، 7 و 8 مارس هستند.
زنان با 40 سال مبارزه و مقاومت در برابر حجاب اجباری به‌شکل واقعی نشان داده‌اند که مصمم‌اند در صف مقدم مبارزه علیه رژیم زن‌ستیز جمهوری اسلامی بایستند.
زنان بر بستر شرایط عینی و خیزش پرشور اخیر کارگران، زحمتکشان و سایر اقشار و طبقات محروم، علیه فقر، بی‌حقوقی، گرانی، فساد، بی‌کاری، کارتن‌خوابی، گورخوابی، تن‌فروشی، اعتیاد، بی‌آینده‌گی، ستم جنسیتی، ستم ملی، ستم طبقاتی و ... با برداشتن حجاب اجباری مبارزه‌ و چالش مهمی را علیه یکی از دیرک‌های اصلی سیاسی- ایدئولوژیک جمهوری اسلامی کلید زدند.
زنان یکی از اصول ساختاری سلسله اعصاب جمهوری اسلامی‌ را آگاهانه به چالش گرفته‌اند و مقاومت ‌چهل ساله علیه حجاب اجباری را تبدیل به مبارزه‌ای تعرضی و علنی کرده‌اند.
رژیم جمهوری اسلامی اولین یورش خود را برای ارعاب و کنترل جامعه سه هفته بعد از قدرت‌یابی، با فرمان «حجاب اجباری» علیه زنان انجام داد. یورش بنیادگرایان اسلامی تازه به قدرت رسیده به زنان اتفاقی نبود. حجاب اجباری پرچم ایدئولوژیک و ابزار کنترل دولتی بر بدن و اراده و سرنوشت زنان است و در پی تحمیل حجاب اجباری بود که کلیه‌ی قوانین نابرابر و مجازات‌های اسلامی علیه زنان به تصویب رسید؛ اما زنان اولین نیرویی بودند که صدای پای بنیادگرایی اسلامی تازه به قدرت رسیده را شنیدند.
ده‌ها هزار زن انقلابی، مبارز و آزادی‌خواه هم‌زمان با «8 مارس، روز جهانی مبارزه‌ی زنان» چندین روز متوالی در مخالفت با فرمان حجاب اجباری به خیابان‌ها ریختند و مبارزه‌ای ماندگار در تاریخ مبارزات زنان علیه حجاب اجباری، را رقم زدند و این‌چنین نطفه‌های جنبش نوین زنان را پایه‌ریزی کردند. از آن زمان تاکنون زنان به شکل جمعی و فردی، آگاهانه یا خودبه‌خودی و با افت‌وخیز در مقابل جنگ رژیم علیه زنان ایستاده‌گی کرده‌اند. زنان نه‌تنها علیه حجاب اجباری مبارزه و مقاومت کرده‌اند، بلکه در سایر عرصه‌های ستم بر زن هم‌چون حق طلاق و حضانت، حق تحصیل و کار، حق انتخاب در ازدواج، حق انتخاب شریک هم‌جنس و... مبارزه‌ی بی‌امانی را پیش برده‌اند.
در شرایط حساس کنونی تقویت صفوف کارزار مبارزه با خشونت در سازماندهی سه روزه ی راهپیمایی و شرکت در آن می تواند به گسترش هر چه بیشتر صدای زنان رادیکال در پیوند با سایر جنبش های اجتماعی در خدمت به سرنگونی انقلابی رژیم جمهوری اسلامی یاری رساند.
از همه فعالین سیاسی , اجتماعی، رسانه ها و احزاب و سازمان ها و نهاد های مدافع حقوق زنان انتظار می رود با امضای خود از کارزار مبارزه با خشونت و راهپیمایی سه روزه ی آن دفاع نمایند.

14.02.2019
 گزارشگران
آدرس برای ارسال پشتیبانی و پیام ها